کد مطلب:369613
جمعه 29 بهمن 1395
آمار بازدید:389
نثر صحیفه سجادیه
نثر صحیفه در غالب دعاها، نثر مسجع است، ولی نه نثر مسجعی كه از روی تكلف و تصنع باشد بلكه نثری ساده و شیواست. كلمات متن، واژههایی ساده و رایجند و انتخاب هر كلمه به طور طبیعی با معنی و مصداق آن تناسب دارد. هرگز كلمات مهجور در متن دعاها دیده نمیشود. اگر كسی امروزه بخواهد از سر صدق و اخلاص با خدایش سخن بگوید، در صورتی كه دانش و معرفتش به حد دانش و معرفت امام سجاد (ع) برسد، بدون تردید به همان گونه سخن خواهد گفت. به بیان دیگر امام سجاد (ع) در دعاها تنها مطابق با زمان خود سخن نگفته است، بلكه كلامش سازگار با همهی زمانها و برای همه نسلها قابل فهم و استفاده است. [7] . نثر صحیفه رنگ و ویژگی دوره خاصی را ندارد تا در دورهی دیگر كهنه شود. نثری است كه هر كس در هر دورهای به هر میزان كه معرفت داشته باشد میتواند به اندازهی توان از آن بهرهمند گردد. در دعاهای صحیفه، گاهی از قرآن كریم اقتباس شده است به گونهای كه بافت سخن به هم نمیخورد و آهنگ آن آشفته نمیشود. مثلا: «الحمد لله الذی لو حبس عن عباده معرفه حمده علی ما أبلاهم من مننه المتابعه أسبغ علیهم من نعمه المتظاهره لتصرفوا فی مننه فلم یحمدوه و توسعوا فی رزقه فلم یشكروه و لو كانوا كذلك لخرجوا من حدود الانسانیه الی حد البهیمه فكانوا كما وصف فی محكم كتابه [ان هم الا كالأنعام بل هم أضل سبیلا] (دعای 8/1) مردم غافل از خدا به حقیقت حیوان بلكه گمراهتر از حیوانند. در این فراز از دعا این گونه بیان شده كه حمد و شكر، نعمتهاییاند كه خداوند به انسان داده است و اگر چنین نبود، انسان از نعمتها استفاده میكرد بی آن كه سپاس بگوید، در نتیجه مقامش تنزل مییافت و مانند چارپایان میشد. همان گونه كه امام علی (ع) در نامهای كه به عثمان بن حنیف انصاری مینویسد، اشاره میكند كه من این چنین نیستم كه مانند حیوان پس از خوردن بخوابم بلكه...